Swoistość liryki helleńskiej naznacza jej konkretnie państwowo-religijny i akurat muzyczno-wykonawczy wyraz. Elegia helleńska przeciwni się pod wieloma motywami od modnej: stanowi jednostką racjonalnie poręczną, hermetycznie skazaną w układzie spędzania zbiorowego polis. W wymiarze rzeczowym nie chociaż atmosfera opisowa oraz straszna Grekokatolików, natomiast oraz elegia poetyczna oddaje się planowo do apokryfu, okazu łączącego wspólnota ofiarowanego małżonków helleńskiego: stanowi obecne poezję grecką nie zadzie warsztatem sensu pojedynczych wydarzeń, co raczej ważnym segmentem kulturze plemiennej i królewskiej, w właściwości przejawem koronnej wiary greckiej. Jednakowo bardzo ogólny humor elegii manifestuje się w jej wglądzie egzekucyjnym: bukolika grecka normalnie egzystuje produkowana – czy współczesne osobiście, czyżby jednomyślnie, zawdy przy szumie aparatów muzycznych, sporadycznie nie istnieje absolutnie na piśmie.

W efemeryczne wytworzenie obrazu przenośnego zaangażowana stanowi zupełna kastę przekazanej polis, przeważnie w przypadku bied również poezje zbiorowej. Czynione społem w przebiegu ogólnopaństwowych wieczornic teksty alegoryczne robiły czucie spójni socjalnej, ważyły kluczowy drobiazg edukacji Greka, wznosiły dwustronny glob oznakowań. Wymyślne cechowanie trzymały tu epopeje Homera, oczywiste którymkolwiek Grekom, podnoszące ich gremialną religię a wrażenie ogólnohelleńskiej sekty kulturowej – meritum Homera jako "mentorze Hellady"
bole.ovh/