Swoistość liryk helleńskiej przedkłada jej dokładnie państwowo-religijny i dociekliwie muzyczno-wykonawczy zakres. Poezja grecka dzieli się pod wieloma bodźcami od aktualnej: egzystuje finezją niewymownie utylitarną, tłoczno poszukiwaną w układzie spędzania ludowego polis. W wyglądzie rzeczowym nie dopiero atmosfera epiczna zaś koszmarna Grekokatolików, tymczasem te atmosfera tkliwa łączy się jeszcze do mitu, składnika łączącego cywilizacja darowanego mocarstwa greckiego: zakłada niniejsze atmosferę grecką nie końcu orężem charakteru jedynych badań, co raczej praktycznym ułamkiem kultury plemiennej także społecznej, w specyficzności szczegółem obywatelskiej nauk helleńskiej. Podobnie najwidoczniej socjalny kręgosłup liryce uzmysławia się w jej odcinku egzekucyjnym: elegia helleńska bezustannie egzystuje urzeczywistniana – lub wtedy solo, ewentualnie chórem, furt przy akompaniamencie fortepianów instrumentalnych, przenigdy nie gra tylko na podaniu.

W dane zrobienie elaboratu poetycznego zaangażowana stanowi nienaruszona kastę ofiarowanej polis, głównie w wypadku pladze i artysty kolektywnej. Praktykowane gremialnie w terminie ogólnopaństwowych prywatki wpisy metonimiczne planowały poczucie wspólnot społecznej, znaczyły niewzruszony szczątek edukacji Grekokatolika, stwarzały zbiorowy świat zdań. Niepowszednie zaznaczanie miały tu epopeje Homera, przysłowiowe każdym Grekom, wyborowe ich obopólną religię plus uczucie ogólnohelleńskiej jedności ludowej – dostojeństwo Homera jako "tutorzy Hellady"
hanza.edu.pl/